Buenos Aires izlenimleri 1 - Buenos Aires nasıl bir yer - Mehmet Ali Birand Arjantin izlenimleri 1
Mehmet Ali Birand 2008 kurban bayram tatilini Buenos Aires''te geçirmiş ve izlenimlerini bizlerle koşesinde paylaştı :
Buenos Aires, İstanbul'a iki çeker...
17 Aralık Çarşamba 2008
Ben, Buenos Aires’i görene kadar İstanbul’u dünyanın en güzel kenti sanırdım. Meğer kendi kendimi aldatıyormuşum. Arjantin’in başkenti ile, doğup büyüdüğüm İstanbul karşılaştıma dahi kabul etmez.İstanbul’u “dünyanın en güzel kenti” olarak görmediğim, Buenos Aires’i tercih ettiğim için bana kızmayın. Anlatınca, bana hak vereceksiniz.
Bayram tatili 10 gün olunca, kendimi Cemre ile birlikte yıllardır merak ettiğim Buenos Aires-Rio turuna attım. İlk durağımız Buenos Aires oldu...
Çok methedilmişti, ancak böylesine etkileneceğimi tahmin edemezdim.
Size nasıl anlatayım bilemiyorum.Şöyle düşünün... Biraz Madrid’in nefis meydanlarından alın ve buna Paris’in o birbirinden güzel geniş bulvarlarını ekleyin. Yetmeyeceğinden dolayı, bu defa Barcelona, Roma ve yine Paris’in o nefis eski binalarını yerleştirin. Bütün bunları kokteyl yapar gibi birbirine karıştırın, ardından da bütün cadde ve bulvarları nefis ağaçlarla süsleyin. Yeterli yeşillik elde edemediğinizi düşünüyorsanız, o zaman yine birbirinden büyük ve asırlık ağaçlarla dolu büyük parklar yerleştirin.
İşte, Buenos Aires böyle bir kent. Birbirinden düzgün binalar, tertemiz yollar. Rengarenk sokaklar. Zengin dükkanlar. En ince detayına kadar düzgün planlanmış bir belde.
Avrupa’nın en güzel kentlerinin, en güzel yönlerini almış ve kendine yakıştırmış.Ancak, o kadarla da kalmamış.Bütün bu güzelliğe, bir de müzik oturtulmuş.
Bir şehir düşünebiliyor musunuz ki, her köşesinden müzik fışkırıyor. Tongo günlük hayatın bir parçası olmuş.
Alışverişe gidiyorsunuz, her sokakta tango duyuyorsunuz. Bütün sokaklar kahve restoranlarla dolu ve her köşeden tango sesi çıkıyor. Gece nereye gitseniz, ya tango showu var veya sokaklarda tango yapılıyor. Müzik hayatınızın bir parçası oluyor.Arjantin, muazzam büyük bir ülke (2.766.890 km2 – Türkiye'den yaklaşık 3,5 kat büyük – bunun 2.736.690 km2’si kara, 30.200 km2’si su) nüfusu ise sadece 40 milyon. Buenos Aires’te ise 4 milyon insan yaşıyor. 500 yıl İspanyol istilası altında yaşamış 1816’da bağımsızlığına kavuşmuş, ardından arka arkaya askeri darbeler altında inlemiş, 25 yıldır demokrasiyle zenginleşen bir ülke...
Buenos Aires’in tabii güzelliği yok. Buna karşılık inci gibi işlenmiş, yemyeşil bir kent olmuş.İstanbul ise, dünyanın en harika tabii güzelliğine sahip. Boğaz, pırlantalı bir gerdanlık gibi onu süslüyor.
Buna karşın, kötü yapılmış, çirkinlik dolu, tepelerinde filizleri duran binalar, göz zevkini bozan TV antenleri ve reklamlarla dolu, plansız programsız büyümüş bir kent. Ne yeşilliği, ne parkı, ne büyük bulvarları... Beton yığını, pislik içinde yaşanan İstanbul.Gelin de kızmayın.
Benim güzel İstanbul’umu Buenos Aires ile karşılaştırdım ve özellikle 1970’lerden itibaren başlayan çirkinleştirme kampanyasına katkısı olan tüm Belediyecilerimize; o gidişi durdurmak için gereken çabayı göstermeyen gazetecisine, siyasetçisine kızdım.Bizi köylüler yönetmiş. Hepimiz zevksiz, elindeki servetin farkında olmayan insanlarmışız. Hala da öyleyiz. Canım bir şehri nasıl mahvettiğimizi, Buenos Aires’i görünce daha iyi anladım.
Arjantin'in gündemi bizimkinden farklı değil
İstanbul’dan çıkıp Arjantin’in başkentine gidebilmek için yaklaşık 17 saat uçmanız gerekiyor. Dünya’nın bir ucunda biz yaşıyoruz. Öbür ucunda Arjantinliler. Ancak, hemen hemen aynı sorunlarla uğraşıyoruz.
Sokağa çıkar çıkmaz, dükkanların vitrinlerindeki yüzde 50’lere varan indirimler, gazetelerdeki KRİZ haberleri ve işsizlik kaygılarıyla dolu yorumlar, Türkiye gündemi ile binlerce kilometre uzaklıktaki Arjantin’in gündemi arasında bir fark olmadığını göstermeye yetiyordu.Bizdeki gibi, hükümet enflasyonun yüzde 10’larda dolaştığını açıklıyor, ancak uluslararası değerlendirme kuruluşları, enflasyonun yüzde 25’lere dayandığını ileri sürüyor ve Arjantin hükümetinin kemer sıkma zamanı geldiği belirtiliyor.
Buna karşılık, halka heyecan veren olay, hala Boca Junior ile Rio Plata futbol takımlarının, bizim FB-GS rekabetinden beter yarışlarıyla sınırlı. Buenos Aires sürekli futbolla yaşıyor. Ancak bu yandan da, bizden ileriler...
Maradona’nın artık bir tanrı konumuna sokulduğunu biliyor muydunuz?Belki inanmayacaksınız, ancak Maradona adına bir kilise var. 120 bin kişilik taraftarıyla bu kiliseye gidenler Maradona adına dua ediyorlar. O artık, Arjantin Milli takımının antrenörlüğünü yapıyor ve uyuşturucu kullanmıyor ve tanrı katında yaşıyor (!)Bizde de abartılar vardır, ancak Arjantin’in ötesine geçemeyiz. Bunlardan biride, bu ülkenin ucuzluğu.
İnanmayabilirsiniz, ancak İstanbul’da aldığınız, ayakkabı, elbise ve her türlü eşyayı Buenos Aires’te yarı fiyatına bulabiliyorsunuz.Galiba, bizden vize istemeyen nadir ülkelerden biri olan Arjantinde Türk olmak prestijli bir konum.
Avrupada olduğu gibi, ne kaçak işçi gözüyle, ne de uyuşturucu trafiği yapan veya her an bir terör olayına karışabilecek bir Müslüman olarak muamele görüyorsunuz. Alışveriş caddelerinde sık sık Türk guruplarla karşılaştık. Onların da en büyük acıları, İstanbul’un neden Buenos Aires gibi olamadığı idi...
Buenos Aires, İstanbul'a iki çeker...
17 Aralık Çarşamba 2008
Ben, Buenos Aires’i görene kadar İstanbul’u dünyanın en güzel kenti sanırdım. Meğer kendi kendimi aldatıyormuşum. Arjantin’in başkenti ile, doğup büyüdüğüm İstanbul karşılaştıma dahi kabul etmez.İstanbul’u “dünyanın en güzel kenti” olarak görmediğim, Buenos Aires’i tercih ettiğim için bana kızmayın. Anlatınca, bana hak vereceksiniz.
Bayram tatili 10 gün olunca, kendimi Cemre ile birlikte yıllardır merak ettiğim Buenos Aires-Rio turuna attım. İlk durağımız Buenos Aires oldu...
Çok methedilmişti, ancak böylesine etkileneceğimi tahmin edemezdim.
Size nasıl anlatayım bilemiyorum.Şöyle düşünün... Biraz Madrid’in nefis meydanlarından alın ve buna Paris’in o birbirinden güzel geniş bulvarlarını ekleyin. Yetmeyeceğinden dolayı, bu defa Barcelona, Roma ve yine Paris’in o nefis eski binalarını yerleştirin. Bütün bunları kokteyl yapar gibi birbirine karıştırın, ardından da bütün cadde ve bulvarları nefis ağaçlarla süsleyin. Yeterli yeşillik elde edemediğinizi düşünüyorsanız, o zaman yine birbirinden büyük ve asırlık ağaçlarla dolu büyük parklar yerleştirin.
İşte, Buenos Aires böyle bir kent. Birbirinden düzgün binalar, tertemiz yollar. Rengarenk sokaklar. Zengin dükkanlar. En ince detayına kadar düzgün planlanmış bir belde.
Avrupa’nın en güzel kentlerinin, en güzel yönlerini almış ve kendine yakıştırmış.Ancak, o kadarla da kalmamış.Bütün bu güzelliğe, bir de müzik oturtulmuş.
Bir şehir düşünebiliyor musunuz ki, her köşesinden müzik fışkırıyor. Tongo günlük hayatın bir parçası olmuş.
Alışverişe gidiyorsunuz, her sokakta tango duyuyorsunuz. Bütün sokaklar kahve restoranlarla dolu ve her köşeden tango sesi çıkıyor. Gece nereye gitseniz, ya tango showu var veya sokaklarda tango yapılıyor. Müzik hayatınızın bir parçası oluyor.Arjantin, muazzam büyük bir ülke (2.766.890 km2 – Türkiye'den yaklaşık 3,5 kat büyük – bunun 2.736.690 km2’si kara, 30.200 km2’si su) nüfusu ise sadece 40 milyon. Buenos Aires’te ise 4 milyon insan yaşıyor. 500 yıl İspanyol istilası altında yaşamış 1816’da bağımsızlığına kavuşmuş, ardından arka arkaya askeri darbeler altında inlemiş, 25 yıldır demokrasiyle zenginleşen bir ülke...
Buenos Aires’in tabii güzelliği yok. Buna karşılık inci gibi işlenmiş, yemyeşil bir kent olmuş.İstanbul ise, dünyanın en harika tabii güzelliğine sahip. Boğaz, pırlantalı bir gerdanlık gibi onu süslüyor.
Buna karşın, kötü yapılmış, çirkinlik dolu, tepelerinde filizleri duran binalar, göz zevkini bozan TV antenleri ve reklamlarla dolu, plansız programsız büyümüş bir kent. Ne yeşilliği, ne parkı, ne büyük bulvarları... Beton yığını, pislik içinde yaşanan İstanbul.Gelin de kızmayın.
Benim güzel İstanbul’umu Buenos Aires ile karşılaştırdım ve özellikle 1970’lerden itibaren başlayan çirkinleştirme kampanyasına katkısı olan tüm Belediyecilerimize; o gidişi durdurmak için gereken çabayı göstermeyen gazetecisine, siyasetçisine kızdım.Bizi köylüler yönetmiş. Hepimiz zevksiz, elindeki servetin farkında olmayan insanlarmışız. Hala da öyleyiz. Canım bir şehri nasıl mahvettiğimizi, Buenos Aires’i görünce daha iyi anladım.
Arjantin'in gündemi bizimkinden farklı değil
İstanbul’dan çıkıp Arjantin’in başkentine gidebilmek için yaklaşık 17 saat uçmanız gerekiyor. Dünya’nın bir ucunda biz yaşıyoruz. Öbür ucunda Arjantinliler. Ancak, hemen hemen aynı sorunlarla uğraşıyoruz.
Sokağa çıkar çıkmaz, dükkanların vitrinlerindeki yüzde 50’lere varan indirimler, gazetelerdeki KRİZ haberleri ve işsizlik kaygılarıyla dolu yorumlar, Türkiye gündemi ile binlerce kilometre uzaklıktaki Arjantin’in gündemi arasında bir fark olmadığını göstermeye yetiyordu.Bizdeki gibi, hükümet enflasyonun yüzde 10’larda dolaştığını açıklıyor, ancak uluslararası değerlendirme kuruluşları, enflasyonun yüzde 25’lere dayandığını ileri sürüyor ve Arjantin hükümetinin kemer sıkma zamanı geldiği belirtiliyor.
Buna karşılık, halka heyecan veren olay, hala Boca Junior ile Rio Plata futbol takımlarının, bizim FB-GS rekabetinden beter yarışlarıyla sınırlı. Buenos Aires sürekli futbolla yaşıyor. Ancak bu yandan da, bizden ileriler...
Maradona’nın artık bir tanrı konumuna sokulduğunu biliyor muydunuz?Belki inanmayacaksınız, ancak Maradona adına bir kilise var. 120 bin kişilik taraftarıyla bu kiliseye gidenler Maradona adına dua ediyorlar. O artık, Arjantin Milli takımının antrenörlüğünü yapıyor ve uyuşturucu kullanmıyor ve tanrı katında yaşıyor (!)Bizde de abartılar vardır, ancak Arjantin’in ötesine geçemeyiz. Bunlardan biride, bu ülkenin ucuzluğu.
İnanmayabilirsiniz, ancak İstanbul’da aldığınız, ayakkabı, elbise ve her türlü eşyayı Buenos Aires’te yarı fiyatına bulabiliyorsunuz.Galiba, bizden vize istemeyen nadir ülkelerden biri olan Arjantinde Türk olmak prestijli bir konum.
Avrupada olduğu gibi, ne kaçak işçi gözüyle, ne de uyuşturucu trafiği yapan veya her an bir terör olayına karışabilecek bir Müslüman olarak muamele görüyorsunuz. Alışveriş caddelerinde sık sık Türk guruplarla karşılaştık. Onların da en büyük acıları, İstanbul’un neden Buenos Aires gibi olamadığı idi...
